💠 اى فرزند من

آن گه که همگان از ننگ سر فرو هشته‌اند

و تو را گنهکار می‌خوانند

تو باید گردن افراشته داشته باشی

آن گه که همه تو را مورد انکار قرار می‌دهند

تو اعتماد به خویشتن را از کف ندهی،

و انکارشان را به هیچ انگاری

آن گه که بردباری جانت را رنجه می‌دارد

تو باز باید شکیبایی جویی

و به هرچه دروغ می‌شنوی

راست پاسخ گویی

آن گه که دل‌ها از کینه‌ی تو انباشته‌اند،

تو دل به کینه نگشایی

آن گه که به شیرینی رؤیا پناه می‌بری

از درک تلخی و واقعیت باز نمانی

و اندیشه را با کردار توأم کنی

آن گه که با پیروزی و شکست روبرو گردی

یا کردار راستین تو را دگرگون نمایند

تا ابلهان را بفریبند

تو باید به این دو شیّاد یکسان بخندی

و تو بر ابروان گره نبندی

آن گه که حاصل عمرت را در لحظه‌ای بر باد دهند

و تو باز قامت راست کنی و از نو بسازی

یا تمامی نیروی خویش را

در راه آرمانی به مخاطره افکنی و ببازی

اما این باخت را سرآغاز پیروزی‌های دیگر پنداری

و هرگز شکوه نکنی

آن گه که عشق و ایمانت را بربایند

و تو باز به خویشتن ندا دهی که: هرگز نومید مشو

آن گه که حاکم شوی و فروتن مانی

یا محکوم گردی و توانا مانی

آن گه که دوست و دشمن در اراده‌ات تصرف نتوانند

و خرد و کلان در دیده‌ات یکسان آیند

و لحظه‌های تاریک امروز

نویدبخش فرداهای روشن باشند

آن گه ای پسر من

زمین و زمان از تو باید

و نام انسان، تو را شاید...

Rudyard Kipling, United Kingdom Poet 

and novelist

📝 رودیار کپلینگ / ترجمه : آذر آریانپور

📘 پشت دیوارهای بلند / ص 201

⬅️ اشعار بدون مرز